Altijd droomde ik van portretschilderen. Mijn grootmoeder was al jong mijn inspiratie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wist zij in Nederlands-Indië de oorlog te overleven door portretten te tekenen. Dat leek me een praktische vaardigheid, je weet tenslotte maar nooit. Na de middelbare school wilde ik naar de kunstacademie, of biologie studeren in Leiden. Het werd het laatste, omdat ik dacht met die studie een grotere kans te maken op een ‘normale baan’.  

27 jaar heb ik onafgebroken gewerkt voor het Rijk en een Waterschap. Met veel plezier. Maar toen het in 2021 minder ging, herinnerden vrienden en familie mij aan een uitspraak die ik rond mijn 35ste had gemaakt: “Als m’n vent klaar is met zijn studie medicijnen, dan stop ik met dit werk en ga ik doen waar ik van droom.” Waarom deed ik dat niet? Hij was tenslotte al geruime tijd arts. Ze hadden gelijk. 

Momenteel volg ik een opleiding bij de Wackers Academie voor figuratieve teken- en schilderkunst in Amsterdam. Een gedegen vakopleiding met enthousiaste docenten die focus hebben op o.a. vorm, tonaliteit en materiaalgebruik. Een bekende uitspraak van ze is: “teken wat je ziet, al snap je vaak niet helemaal wat dat is”. Daarnaast heb ik het afgelopen jaar veel geleerd van Rogier Willems, Sam Drukker en Arjan van Gent. Ik voel me heel bevoorrecht! 

Ik werd in 1970 geboren in Nieuw Zeeland en kwam als 7-jarige met mijn moeder en zus naar Nederland.  Ik ben verder opgegroeid in Den Haag en Oegstgeest en woon sinds 2000 in Sassenheim met mijn partner, drie kinderen en onze lieve Spaanse asielhond.